Update 3: Einde kou, eindelijk weer in de zon!
Door: Luc
Blijf op de hoogte en volg Luc en lis
02 Maart 2009 | Argentinië, Córdoba
Zwaar gefrusteerd begin ik voor de tweede maal met het schrijven van dit stuk. Poging 1 is net ondernomen in een lokaal internetcafe, waar pardoes de stroom uitviel en je raadt het al, ik was bij de laatste alinea en er is niets bewaard gebleven. GRRRR……het werd overigens nog een mooi avontuur, aangezien we niet wenste te betalen voor het feit dat de enige service die een internetcafe moet leveren, namelijk een werkende internetconnectie, teveel van het goede bleek te zijn. Zwaar gefrustreerd vanwege de vergeefse moeite (2 uur!) hebben we het internetcafe zonder te betalen verlaten, tot we erachter kwamen dat de eigenaresse een andere mening was toegedaan en ons al een paar straten achtervolgde. Uit een Spaanse spraakwaterval werd ons wel duidelijk dat ze geld wilde zien, en wel 25 pesos. Nou beste mensen, voor dit bedrag hadden we bij wijze van spreke beter zelf een labtob kunnen aanschaffen. Niet betalen dus, tot ze haar mobieltje greep en de politie begon te bellen. Zo´n vaart zal het niet lopen dachten we, we zitten hier in Zuid-Amerika, waar de zware criminaliteit zo´n beetje uitgevonden is. De politie heeft vast iets beter te doen. Niet dus…binnen een paar minuten kwamen 2 agenten aangebeend die poolshoogte kwamen nemen. Aangezien deze agenten geen woord engels spraken werd het een vrij eenzijdige verklaring. Omdat we erop aandrongen dat wij ook wel wat te vertellen hadden, werd via de mobielofoon om versterking gevraagd. Inderdaad, 4 Zuid-Amerikaanse agenten tot aan hun tanden bewapend die zich druk maken over zoiets pietluttigs. Mooie boel dus; we zagen de bus van vanavond (die we MOETEN halen) al vertrekken vanuit het politiebureau. Het devies is namelijk over het algemeen ´eerst handelen, daarna wellicht praten…´ Gelukkig was 1 van de 2 extra agenten in staat om (in ieder geval te doen alsof) hij ons begreep. Al snel zag hij de absurditeit van het geheel onder ogen en hebben we bij wijze van ´support of the local economy´ 10 pesos in handen van het internetvrouwke geduwd. Iedereen blij….nou ja, nog steeds gefrustreerd, maar goed….
Afijn, de laatste keer dat jullie iets van ons gehoord hebben, waren we net heelhuids uit het Torres del Paine gekomen na ons gevecht met de elementen in het zuiden van Patagonie. Momenteel zijn we enkele duizenden kilometers en ongeveer 20-25 graden opgeklommen naar het snikhete Cordoba, een grote stad ten Noordwesten van Buenos Aires. Gisteren kwamen we erachter dat we precies op de helft van onze trip zijn, hoog tijd dus voor weer een update.
Na het Torres del Paine zijn we in de bus gesprongen naar El Calefate. Dit is op zich een totaal oninteressant stadje, ware het niet dat de grootste attractie van Patagonie zich 75 km ten Noordwesten van dit stadje bevindt: de Perito Morenogletsjer. Aangezien Patagonie nogal leeg is (je kan hier uren rijden zonder ook maar iets te zien), is El Calefate al snel uitgegroeid tot een basis van waaruit bezoeken aan deze gletsjer worden ondernomen. De ijsmassa is ongeveer 5 km breed, 60 meter hoog (zou je misschien niet zeggen op de foto´s) en schuift dagelijks ca. 1 tot meter vooruit richting een groot meer. Het schijnt overigens de enige gletsjer ter wereld te zijn die niet krimpt en zelfs groeit. Zo nu en dan, gemiddeld misschien wel 1 keer per kwartier, breekt onder luid gekraak een groot stuk ijs af om met een grote plons in het meer te belanden. Alsware gecommandeerd door een legercommandant, schiet iedereen dan in de ´fotografeerhouding´ om het natuurgeweld op de gevoelige plaat vast te leggen. Dit gaat zoals jullie begrijpen nogal snel en valt uiteraard niet echt mee, maar we hebben een aantal foto´s bijgevoegd waar je de kringen in het water als bewijsmateriaal kunt bekijken.
Na nog enkele dagen gerelaxed (of was het toch verveeld?) te hebben in El Calefate, zijn we verder gereisd naar de Noordkant van Patagonie: het skidorp Bariloche. Als we het goed hebben begrepen, hebben WA en Maxima hier net een stulpje gekocht. En niet geheel onterecht, de omgeving is schitterend! Ze doen er alleen wel heel erg hun best om op een Zwitsers dorp te lijken: vakwerkhuisjes met uitzicht op bergen en een kraakhelder meer, Sint-Bernhardshonden inclusief dranktankje om de nek, een overvloed aan chocolade en een heuse rodelbaan (superleuk!). Maar goed, zolang wij geen zangerig Duits, Frans of Italiaans om ons heen horen trappen we hier natuurlijk niet in.
Hoewel we erg genoten hebben van Bariloche waar we hebben gemountainbiked rondom een meer en een berg hebben beklommen met een schitterend uitzicht als beloning, hadden we stiekem al behoorlijk wat zin gekregen in onze volgende bestemming Mendoza en wel om 2 redenen: eindelijk weer uitzicht op ´teenslipper-weer´ en, misschien nog wel belangrijker, Mendoza is het centrum van de Argentijnse wijnproductie. Aldaar aangekomen hebben we er geen gras over laten groeien en zijn we direct op de tandem gesprongen om tussen de wijnvelden door een aantal Bodegas (wijnboerderijen) te bezoeken om hun productie te inspecteren. De procedure was als volgt: fiets in het snikhete weer naar een willekeurige Bodega (er zijn er tientallen), zorg ervoor dat je dorstig aankomt (wat geen probleem is bij 35 graden), luister naar een verplicht praatje over het onstaan van de Bodega, productieproces, blablabla…..en wacht ten slotte op je beloning: een aantal glazen van hun lekkerste wijnen! We hebben geconstateerd dat de Argentijnse wijnboer in principe maling heeft aan de principes die gepaard gaan met het proevan van wijn: kleine slokjes en het uitspuwen van de wijn om de smaakpapillen maximaal te stimuleren zonder beschonken te raken. De Argentijnen zijn tegen enige vorm van verspilling en zodoende wordt er niet uitgespuwd. Daarnaast zijn ze ook niet bijzonder zuinig aangelegd (wat ook al gold voor de hoeveelheden vlees op de bbq) en worden de glazen tot aan de rand gevuld. Wie zijn wij, eenvoudige mensen uit een land zonder wijncultuur, om hier iets tegenin te brengen…Gelukkig waren we op de tandem en hoefde maar een van ons beiden te sturen…
De volgende dag zijn we gaan raften op de Mendoza River. Na om 8.30 uur ´s ochtends opgehaald te zijn en verschillende rondjes door de stad gereden te hebben (nee, we hadden geen citytour geboekt!), constateerden we dat we na anderhalf uur nog altijd maar 500 meter van ons hostel verwijderd waren. Tijdens het reizen door Zuid-Amerika is het soms maar beter dat we beiden maar zeer matig Spaans spreken, als spreekt non-verbale communicatie soms ook boekdelen. Aangekomen bij de rivier had onze instructeur Rodrigo gelukkig wel oog voor talent en kwaliteit; Lis en ik werden dan ook op prominente plekken in de boot geposteerd. Echter, gelukkig voor ons bleven de beste stuurlui dit keer niet aan wal staan maar stapte ook Rodrigo aan boord om ons door de kolkende rivier te dirigeren. Na een uur stuiteren door de rivier en behoorlijk door elkaar geschud te zijn, kwamen we bij het einde van de trail. Rodrigo leerde ons nog een typisch Argentijns spreekwoord (althans, volgens hem): ¨indien je vindt dat je gids zijn werk naar behoren heeft gedaan, geef je hem een goede fooi¨. Gelukkig konden we hier vlug een typisch Nederlands spreekwoord tegenover zetten: ¨mensen die vragen, worden overgeslagen…¨. Inderdaad, mooi geen fooi voor onze Argentijnse vriend…
Na Mendoza hebben we koers gezet naar Cordoba, DE studentenstad van Argentinie. Er bevinden zich hier maar liefst 7 universiteiten. Gister zijn we naar het huis geweest waar ´El Che´ alias Ernesto ¨Che¨ Guevara zijn jeugd heeft doorgebracht. Zijn huis is omgebouwd tot een museumpje waar we o.a. de moter waarop Che zijn beroemde reis door Zuid-Amerika heeft ondernomen (later verfilmd als ´The Motorcycle Diaries¨), persoonlijke brieven en kiekjes met socialistische kameraden als Fidel Castro en Hugo Chevez, welke onlangs het museum heeft bezocht. Al met al een zeer interessant bezoekje, temeer omdat zijn heldenverering hier niet helemaal matched met de lessen die wij thuis hebben geleerd uit de geschiedenisboekjes….
Vanavond stappen we wederom in de bus en vertrekken we richting het Noordwesten van Argentinie met als bestemming Salta. Als vervoersmiddel gebruiken we hoofdzakelijk de nachtbus omdat busreizen in dit enorme land al gauw meer dan 12 uur duren en je zo dus ook een nacht in het hostel uitspaart. Terugdenkend aan eerdere reizen in Azie en Midden-Amerika kunnen we wel vaststellen dat de Argentijnse bussen echt geen gelijke kennen. Als op een soort troon glijd je over de Argentijnse wegen (nou ja, het lijkt a.g.v. het wegdek soms meer op stuiteren), voorzien van tv en toilet (welke niet altijd werk, maar dat zien we door de vingers), groepsbingo om de tijd te doden (jazeker! Helaas niets gewonnen…), eten/drinken en een gast die echt ieder half uur het gangpad komt dweilen (terwijl hij toch echt de enige is die door de bus loopt…). Het gaat tever om te zeggen dat het eigenlijke reizen op deze manier leuk wordt, maar aangenamer is het in ieder geval wel…Vanavond hebben we zelfs een klasse hoger geboekt (CAMA ipv semi-CAMA, voor de insiders), dat wordt dus genieten! ;-). In Salta zullen we enkele dagen verblijven alvorens we via San Pedro (Chili) de Atacama-woestijn willen doorkruisen richting Bolivia. Als we dit een beetje goed overleven, horen jullie over een tijdje weer van ons!
Hasta luego,
Luc en Lis
PS: let maar niet al te veel op eventuele spelfouten. Al schrijvend in een Spaanstalige versie van Word kom je er toch achter dat we behoorlijk afhankelijk zijn geworden van spellingscheck…
-
03 Maart 2009 - 08:11
Ria & Ger:
Nou Luc, zo kennen we je weer... even zit het tegen....flink mopperen..en dan weer de schouders eronder. Maar, net wat je zegt: het levert wel een smeuïg verhaal op.
Even dachten we, bij het lezen van de titiel van dit sappige stuk "Kijk an, ze denken ook nog even aan ons". "Einde kou, eindelijk weer zon", heeeelemaal op ons van toepassing. Het wil hier maar geen lente worden. Af en toe wordt er een korte (vooral korte) poging ondernomen.
Maar... genieten jullie rustig verder en pas nog steeds goed op elkaar! Liefs.....
-
03 Maart 2009 - 12:07
Kim:
He Lis (en Luc),
Inderdaad was het even misgegaan met de links... Ben nu voor het eerst hier op jullie site. Foto's zien er in ieder geval super uit! Geniet ze en tot snel (moeten we echt weer even een borrel drinken in de stad). xx -
03 Maart 2009 - 16:40
Mia En Jo Van Dam:
Hoi Luitjes
Weer een geweldig verhaal.We hebben er weer ontzettend van genoten en kijken vol belangstelling uit naar het volgende. Geniet zoveel mogelijk, maar pas ook goed op jezelf, want met zo'n stel politieagenten voor je neus , die je niet verstaan, lijkt me toch een beetje eng.Nog heel veel plezier en groetjes -
03 Maart 2009 - 17:21
Sandra Van Lieshout:
Hey luc en liske,
wat leuk om te lezen
over jullie avontuur,jullie maken een hoop mee en zien een hele boel van de wereld.
Ik kreeg de link door gestuurd van ons mam die ons al enthousiast had verteld over jullie vakantie verhalen en foto's.
Nog heel veel plezier daar, geniet ervan.
groetjes!! -
03 Maart 2009 - 20:51
Agnes:
Wel, wel, wel,
Wat een verhaal!
En Luc, ik moet het even zeggen,wat schrijf je het toch allemaal leuk op! Als ik een hoedje ophad, zou ik hem meteen voor je afdoen!
'K wens jullie veel goede moed voor het doorkruisen van die woestijn en tegen de tijd dat we weer iets van jullie horen, zijn wij zeker al weer terug van vakantie. Die zal niet zo spectaculair zijn als die van jullie,maar we verheugen ons er toch zeer op Thailand te ontdekken.
Voilà, voilà heel veel groetjes en veel liefs uit
"Mundo" en tot spoedig schrijfs.
xxxxxxxxxxxxxxxxxx -
05 Maart 2009 - 20:16
Annie En Emile:
Hoi Luc en Lis,
Jullie maken het wel spannend maar ook dit is weer een ervaring.
Wij genieten van jullie verhalen en van de prachtige foto's.
Let goed op elkaar en wij kijken al weer uit naar het volgende verhaal. -
11 Maart 2009 - 07:39
Mieke:
Jongens, ik moest stiekem toch wel een beetje lachen om het politieverhaal... En snap ook jullie frustratie :-)
De foto's zien er weer top uit zeg! MAarruh, na dat wijnproeven ging die tandem zeker niet helemaal meer recht???
Geniet van het teenslipper-weer,
xx Miek -
13 Maart 2009 - 13:24
Vivian:
Hee reizigers,
Wat een prachtig verhaal, wij verlangen al helemaal naar die kant van de wereld. Een glaasje wijn! Wow, daar verlangen we pas naar... Japan is niet echt het land om er een te drinken. Maargoed, we houden jullie in de gaten. Bedankt alvast voor het voorwerk,
Groeten van ons -
16 Maart 2009 - 12:50
Francis:
Hallo hallo,
Zo, alle verhalen in een keer gelezen, een hele klus. En niet vergeten te vermelden dat ik alle foto's heb bekeken. Ge-wel-dig. Zo maak je ze in Nederland niet. Tjong jonge wat een prachtige natuur!
Ik trommel met liefde een paar tantes en je moeder natuurlijk op om de foto's te komen bekijken. Heel veel plezier en geniet van al het moois wat er te zien is maar ook van elkaar. -
16 Maart 2009 - 23:17
Marielle:
He Lis!
Wat leuk om een berichtje van jou te krijgen! Ik ben meteen even op jullie site gaan kijken, prachtige foto's en leuke verhalen! Nou geniet er nog maar even van, dan doe ik dat ook;) en zo ie zo weer tot in Nederland..
Kus Marielle
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley